welcome in Cracow :)

Wczorajsza wieczorna, prawie dwugodzinna rozmowa z J. przez telefon utwierdziła mnie w przekonaniu, że mam dla kogo żyć. Tego mi było trzeba. Do rozmowy dołączyła się moja mama, która co chwile nadawała coś na facetów, przeklinając przy tym na maxa haha. Już się umawiały z J. na wypad do bb w bardzo ważnej sprawie i stwierdziły, że będą swoimi psychologami:D *ok* To ognisko, o którym ostatnio pisałam, to jeszcze nie do końca wiem czy wypali, ale zresztą mi to obojętne. Jutro w końcu widzę się z tym debilem moim. Wprawdzie tylko na kilka godzin, ale lepsze to niż nic <3
Przez ostatni miesiąc wstawałam z łóżka coś w granicach 10-11, czasem później. Dzisiaj po 9 obudził mnie głos Karoliny, która prawie krzyczała coś o Krakowie, że wiedziała i takie. Ja trochę rozespana za bardzo nie kontaktowałam. Ale zaraz...Kraków? W jednej chwili łzy w oczach. Tak, to musi być to! Zerwałam się z łóżka, wzięłam telefon i teraz gdzie sprawdzić? Facebook! Patrzę i co widzę?

No i poszło. Łzy poleciały. Nawet sama nie wiem czemu. W momencie też uśmiech na całą gębę i tak jakoś w sekundę nabrałam siły i chęci do życia., serio! Miałam ochotę krzyczeć i tańczyć. Z mojego odtwarzacza wreszcie leciały same pozytywne nuty, a ja śpiewałam jak głupia. Włączyła mi się ta piosenka:

A Miki do mnie: słuchasz tego bo Maks przyjechał? haha <3 Biedny mój Olczi bo zaczęłam go tak ściskać, że nie wiedział co się dzieje :D Tak się mega mega mega mega mega mega cieszę! Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. No cudownie, ej :')  Maks, nie mogłeś podjąć lepszej decyzji! 5!